อุทยานแห่งชาติ
“ตอนที่ฉันลุกขึ้นยืนลงจากหินฉันก็สูงขึ้นและมันลื่นจนฉันลงไปทันที” แคลร์กล่าว “ฉันรู้ว่าไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำได้เพื่อหยุดยั้งตัวเองมันเหมือนกับการเคลื่อนไหวช้าศีรษะของฉันเพิ่งไป: ไม่ไม่ไม่ไม่ใช่หรอก” อุทยานแห่งชาติเต็มไปด้วยก้อนหินที่ล่อแหลม ‘ความสมบูรณ์และความหวาดกลัว’ “ฉันเข้าสู่แผ่นดินใหญ่มีรอยแตกและร่างกายของฉันเต็มไปด้วยความเจ็บปวดความคิดของฉันคือ” เรื่องนี้ไม่ดี ” แคลร์ไปที่ฝั่งซ้ายของเธอ เธอพยายามลุกขึ้น แต่พบว่าเธอไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ เธอพยายามโทรหาบริการฉุกเฉิน แต่โทรศัพท์ของเธอไม่มีสัญญาณ “นี่เป็นสิ่งที่ฉันคิดว่าจะไม่เกิดขึ้นกับฉัน – ไม่ใช่เพราะฉันคิดว่าฉันเป็นนักเดินทางคนเก่ง – มันดูเหมือนจะเป็นสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดที่คุณไม่คิดว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นในชีวิตจริง “ฉันเดินขึ้นเป็นจำนวนมากด้วยตัวเองและฉันก็คิดว่าฉันมีเหตุผลที่เหมาะสมเกี่ยวกับการเดินป่า แต่ฉันก็ตระหนักว่าโง่ฉันได้รับ “ฉันคิดว่า” ฉันไม่อยากจะเชื่อว่าฉันอยู่ในสถานการณ์ที่ฉันอยู่ที่นี่คนเดียวคนไม่รู้ว่าฉันอยู่ที่นี่ฉันได้รับบาดเจ็บตัวเองและฉันไม่มีทางที่จะติดต่อใครได้ ” “นั่นคือช่วงเวลาของความหวาดกลัวที่สมบูรณ์และสมบูรณ์.”